Μηνιγγίωμα
Τα μηνιγγιώματα είναι ένας από τους πιο συχνούς όγκους του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Εκτιμάται ό,τι αντιπροσωπεύουν πάνω από το 36% των πρωτοπαθών όγκων του εγκεφάλου. Τα μηνιγγίωματα είναι πιο συχνά στις γυναίκες και είναι συνήθως καλοήθη.
Τα ενδοκρανιακά μηνιγγιώματα ταξινομούνται ανάλογα με την εντόπισή τους σε μηνιγγιώματα:
Μηνιγγιώματα μπορεί να αναπτυχθούν σε ασθενείς που έχουν λάβει ακτινοθεραπεία ή ακτίνες-χ (ακτινογραφίες) με δόση ακτινοβολίας έστω χαμηλή έως 1-2 Gy). Ο μέσος χρόνος ανάπτυξης μηνιγγιώματος από την ακτινοθεραπεία είναι περίπου 19 έτη.
Τα μηνιγγιώματα αναπτύσσονται από τα μηνιγγοθηλιακά κύτταρα του αραχνοειδούς στρώματος (arachnoid cap cells). Τα μηνιγγιώματα μπορεί να αναπτυχθούν όπου υπάρχουν μηνιγγοεπιθηλικά κύτταρα και συχνότερα απαντώνται στις μήνιγγες του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης.
Συνήθως τα μηνιγγιώματα αυξάνονται αργά με αποτέλεσμα την πίεση του εγκεφάλου, του νωτιαίου μυελού ή και των νεύρων αυτών. Επίσης τα μηνιγγιώματα μπορεί να προσβάλουν και τα παρακείμενα οστά οδηγώντας σε αύξηση του μεγέθους/πάχους τους (υπερόστωση) και καταστροφή της αρχιτεκτονικής τους.
Τα μηνιγγιώματα ταξινομούνται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) με βάση την συμπεριφορά τους και τον ρυθμό πολλαπλασιασμού σε:
Προληπτική παρακολούθηση ασθενών για πιθανή διάγνωση μηνιγγιωμάτων ενδείκνυται μόνο σε ασθενείς με Νευροϊνωμάτωση τύπου 2 ή σε ασθενείς που έχουν ακτινοβοληθεί στο κρανίο ή την σπονδυλική στήλη.
Κλινική εικόνα – Συμπτώματα
Η εξέταση εκλογής για ασθενή με πιθανό μινιγγίωμα είναι η Μαγνητική Τομογραφία (ΜΤ εγκεφάλου ή νωτιαίου μυελού). Ενώ η Αξονική Τομογραφία και η Ψηφιακή Αγγειογραφία αποτελούν χρησιμές και συμπληρωματικές εξετάσεις που γινονται σε ασθενή με μηνιγγίωμα για δίαφορους λόγους.
Οι ασθενείς με μηνιγγίωμα μπορεί να αντιμετωπισθούν αναλόγως της κλινικής τους εικόνας και τα χαρακτηριστικά του μηνιγγιώματος τους:
Η υποτροπή του μηνιγγιώματος εξαρτάται κυρίως από τον βαθμό αφαίρεσης του μηνιγγιώματος και τον βαθμό κακοήθειας του (Grade).
Η απόφαση για τον τρόπο και την θεραπεία αντιμετωπίσεως του ασθενούς με μηνιγγίωμα εξατομικεύεται κατά περίπτωση.